Osoby, które cierpią na przewlekłe schorzenia układu pokarmowego, często nie są w stanie przyjmować żywności tradycyjną drogą. Każdy organizm musi mieć jednak zapewnioną odpowiednią ilość rozmaitych składników odżywczych. Karmienie pozajelitowe umożliwia ten proces – tu wszelkie niezbędne substancje są dostarczone poprzez naczynia krwionośne. W ten sposób układ pokarmowy zostaje pominięty w procesie wchłaniania ważnych dla zdrowia elementów odżywczych. Pacjent z kolei może uniknąć groźnego dla życia niedożywienia, które po jakimś czasie mogłoby zakończyć się po prostu zgonem.
Karmienie pozajelitowe
Karmienie pozajelitowe stosowane jest tylko w określonych przypadkach. Specjaliści kierują na nie pacjentów z chorobami nowotworowymi, zespołem krótkiego jelita i wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego. To zdecydowanie najczęstsze wskazania – wymienione schorzenia stanowią podstawę do ciągłego żywienia dożylnego w aż 90-95% przypadków. Są również inne rodzaje wskazań – karmienie pozajelitowe stosowane jest również w formie doraźnej u osób, które znajdują się w śpiączce, przeszły urazy, poparzenia, operacje i różnego typu zabiegi, a ponadto cierpią na schorzenia trzustki, bulimię, anoreksję lub są w trakcie radioterapii lub chemioterapii.
Centralne wkłucie do naczyń krwionośnych
Gdy karmienie pozajelitowe jest zlecone na zaledwie parę dni, wówczas pacjentowi podawana jest kroplówka zawierająca w zasadzie tylko glukozę oraz elektrolity. Przy dłuższym okresie takiego żywienia trzeba już zastosować substancje odżywcze w formie białek i tłuszczów. W takich wypadkach przygotowania są nieco większe – trzeba założyć choremu centralne wkłucie do naczyń krwionośnych. Pacjent jest także instruowany, jak przeprowadzać wszystkie czynności, które składają się na karmienie pozajelitowe. Chodzi tu m.in. o prawidłowe dawkowanie wszystkich środków, przygotowywanie preparatu i pielęgnowanie ciała w miejscu wkłucia. Ważne jest również to, aby warunki przechowywania wszystkich środków były zgodne z tym, co zaleca producent. Jeśli wszystko wykonywane jest prawidłowo, a chory nie zapomina o utrzymywaniu odpowiedniej drożności, wówczas założone wkłucie może funkcjonować wiele lat bez zmian.
Karmienie pozajelitowe wykonywane jest więc samodzielnie, w domowych warunkach. Daje to na pewno większą swobodę, niezależność i pozwala na w miarę normalne funkcjonowanie na co dzień, bez konieczności wizyt w szpitalu. Kontrola specjalisty konieczna jest jednak wtedy, gdy karmienie pozajelitowe spowoduje jakiekolwiek komplikacje i nieprzyjemne powikłania.
